Nefis Ağlar / Ali B. Ebî Tâlib (ra)

1.İnsan, ağlar dünyaya; zira bilmektedir ki
Terk etmededir mutluluk ona meyletmeyi
2.Yoktur kişinin ölümden sonra yaşayacağı evi
Ancak varsa yaptığı ölümünden öncesi
3.Yaparsa hayır üzere neşe dolar meskeni
Hüsrana uğrar şer üzere kurulan evin bânîsi
4.Biriktiririz mallarımızı mirasçılar için
Sonsuza dek yaşayacakmış gibi kurarız evlerimizi
5.Neredeler o krallar ki, kurulmuşlar tahtlara
Ölüm şerbetini içene dek sultan kalacaklar gibi.
6.Ki, yeryüzünde kurulan nice şehirler var ki
Harap olmuş, yok etmiş ölüm sakinlerini
7.Meyletme sakın dünyaya ve içindekilere
Şüphen olmasın, yok edecek ölüm hepimizi
8.Korkusu olsa da ölümden, her bir kimsenin
Vardır, kendisini güçlendirecek arzuları
9.Çoğaltır arzularını kişi, ancak engeller zaman
Katlar onu ölüm, yayar da yayar nefsi
10.Temize çıkaracak olan, ancak güzel ahlaktır
Dindir ilk başlangıcı, akıldır ikincisi
11.İlimdir üçüncüsü, hoşgörüdür dördüncüsü
Cömertliktir beşincisi, erdemliktir altıncısı
12.İyiliktir yedincisi, şükürdür sekizincisi
Dokuzuncusu sabırdır, yumuşak huyluluk gerisi
13.Bilir nefsim, ona boyun eğmeyeceğimi
Yalnız ona karşı gelerek hidayete erebileceğimi
14.Çalış, hazinedârı Rıdvân olan ahiret yurdu için
Komşusu Ahmed; er-Rahman Yaratıcısı
15.Sarayları altından, misktir çamuru bile
Mis kokulu zâferândır orada ot diye biteni