Hasretten Vuslata

Hasret kaldık bazı şeylere
Kurulan samimi dostluklara,
Muhabbet kokan hanelere,
Arkamızdan edilen samimi dualara…
En ağır hasretimiz ise Allah’ın “Sen Olmasaydın kâinatı yaratmazdım” dediği Sevgilisine
Her türlü hasretle yüreğin alışır da
Sevgilinin hasreti düştü mü yüreğine..
İşte o zaman içinde bir ateş tufanı kopar.
İçindeki ateş alevlendikçe, hasretin de büyür.
Ve sen Leylasını arayan Mecnun misali yollara revân olursun..
Kâh çölde aç susuz bulursun kendini
Kâh bir yaprak misali savrulurken..
Ve varırsın Sevgilinin diyarına
Yüreğini bir heyecan kaplar, dizlerin tutmaz olur, tüm hücrelerin yaratılma amacını unutmuş gibi
Ve artık oradasın Sevgilinin baş ucunda
O’nun mübarek nur dolu huzurunda..
Aşkın yüreğimde sonsuz, kördüğüm, yolunda tükensin fedâ ömrüm
Sensiz geçen her an sanki zulüm,
Bahar geçti, yaz geçti, sen gelmedin efendim!
Seni yazmak değil benim haddim
Hasretine imtihanım efendim, seni övmeye yetmez kelâm
Gökteki yıldızlar adedince sana Salat-u Selam olsun Ya Rasulallah…