Vuslat…

kalem elimde beklediğim vuslatım … Uzak kalarak öğrendim aslında kavuşmayı . Bekleyişimin adı olacaksa kalemimden dökülen kelimeler benim  vuslatım olsun  . Aklımda tek cevap soruların karşılığı ve çığlık çığlığa sanki duymayan kulaklara , gönül suskun lal kesilmiş adeta . Beklemekteyiz seni , ayrılığın olmadığı yere ertelesem mi seni , öyle bir özlem ki bendeki akıntıya karşı kürek çekme misali, öylesine deli öylesine dalgalı  . Vuslatımı anlatmaya kelimelerin yok sonu… öyleyse bekleyişimin adı olsun ölüm . Ancak o zaman ulaşırım belki memnu bahtına …